ذرات گلوئون حامل نیروی هستهای قوی هستند که بنیان ماده باریونی را به هم میچسبانند. گلوئونها، مانند یک «چسب» (glue) کوانتومی، کوارکها (بنیادیترین ذرات شناخته شده تاکنون) را به یکدیگر متصل میکنند تا بتوانند پروتونها و نوترونها را تشکیل دهند. گلئونها به عنوان ذرات حامل نیروی (هستهای) قوی، یکی از چهار نیروی بنیادی شناخته شده در طبیعت معرفی میشوند. گلوئون ذره منتقل کنندهی نیروی قوی است، فوتون ذره حامل نیروی الکترومغناطیس، و بوزونهای W و Z انتقال دهندهی نیروی هستهای ضعیف هستند، که همگی این ذراتِ حامل نیرو، بدون جرم و با اسپین کوانتومی ۱ هستند و به مجموعهی آنها «بوزونهای پیمانهای» (gauge bosons) میگویند.
گلوئونها و کوارکها به طور جدایی ناپذیری به هم متصل هستند. کوارکها ذرات بنیادی تشکیلدهندهی هادرونها هستند که ذراتی متشکل از دو یا سه کوارک هستند. اگرچه کوارکها با گلوئونها به هم متصل هستند، اما کوارکها از نظر اسپین کوانتومی آنها که ۱/۲ است متفاوت هستند (اسپین گلوئونها ۱ است)، و همچنین (بر خلاف گلوئونها که بدون جرم هستند) دارای جرمی هر چند کوچک هستند، (برای مثال، یک کوارک «بالا» دارای جرم ۲/۰۱ مگا الکترون ولت (۲٫۰۱ MeV) و یک کوارک «پایین» کمی سنگینتر است و جرمی به اندازه ۴/۷۹ مگا الکترون ولت (۴٫۷۹ MeV) دارد که به ترتیب یک پنجم و نیمی از جرم یک پروتون است). وجه مشترک کوارکها و گلوئونها در این است که هیچکدام نمیتوانند به عنوان ذراتِ آزاد و مستقل از هم وجود داشته باشند و هیچکدام بدون دیگری نمیتوانند وجود داشته باشند.